Forum Książki

[Deina Eldathiel]

Wyszukiwarka nie wykazała istnienia tematu, więc zakładam, jeśli gdzieś jest, to zakopany na amen:)

Znajomość z profesorową zawarłam za namową Procki i na razie mam za sobą pierwszy tom (czekam, aż pozostałe wrócą do biblioteki). I tak: napisane to jest z biglem. Panowie mają poczucie humoru, lubią i potrafią bawić się polszczyzną, czyta się to potoczyście, z przyjemnością, z uśmiechem przede wszystkim.

Główna bohaterka mocno przerysowana i trochę drażniąca, ale w sumie największy dysonans poczułam na koniec: wyjaśnienie zagadki, a raczej sposób jego przedstawienia na wzór Poirota, wydawało się brzmieć jak dzieło zupełnie innej charakterologicznie osoby. Można oczywiście argumentować, że to inna strona osobowości profesorowej, dochodząca do głosu, gdy Szczupaczyńska realizuje swoją rzeczywistą pasję, że zrzuca wtedy drobnomieszczańską maskę itd., ale mnie to średnio przekonuje.

Wolałabym, żeby wtrącała charakterystyczne dla siebie zdania, np. "mam ten sam problem z moją służącą, która wiecznie..." czy coś w podobie.
Ogólnie jednak czytało mi się bardzo dobrze. Sprawdzę wrażenia w kolejnych tomach.

Nawiasem mówiąc. Sama nie mam do końca zdania, ale często w recenzjach internetowych przewija się zarzut, że autorzy nie powinni się przyznawać do kreacji, ale konsekwentnie ukrywać się pod pseudonimem, tworząc ułudę, że Szymiczkowa jest prawdziwa. A Wy jak sądzicie?

[Córka Lavransa]