Forum Książki

[jacek]

"Blue Bird" tak nam opowiada o drugim tomie "Palcojada":

Cytat:

Scenarzysta umiejętnie bawi się z czytelnikiem, co kilka stron miałam nadzieję, że już, teraz, zaraz poznam historię miasteczka. Za każdym razem, zanim się zaczęła była brutalnie przerywana. Bohaterowie nadal błądzą po omacku, a nam pozostaje im towarzyszyć.

Cytat:

Fabułę śledzi się z zapartym tchem i przymyka oczy na nieścisłości fabularne, których nie brakuje.

Cytat:

Fabuła kończy się niespodziewanie – myślałam, że zostało mi jeszcze kilkanaście stron lektury, a były to dodatki. Galeria okładek, opis procesu twórczego czy biogramy autorów to miła niespodzianka, ale wolałabym jeszcze jeden zeszyt.

"Palcojad" #2
Pierwsze dwa artykuły oraz dodatkowe informacje

[jacek]

W dniu dzisiejszym zaś tekst na temat trzeciej części "Łasucha":

Cytat:

Lemire w sposób udany zamyka wszystkie wątki. Walka ze złymi ludźmi polującymi na hybrydy, zaraza, pochodzenie Gusa. Wszystko to rozwiązuje się w emocjonującym finale serii. Scenarzysta nie boi się przy tym uśmiercić części swoich bohaterów, co nadaje komiksowi autentyczny charakter. Oczywiście łamie też serce podczas lektury. Świat wykreowany w Łasuchu nigdy nie był bezpieczny, a każda z postaci czuła na plecach oddech śmierci. Czy to ludzie, których zabijała nieznana zaraza, czy hybrydy, zniekształcone dzieci, na które polowano niczym na zwierzęta.

"Łasuch" #3
Czytajcie też (jak chcecie) najbliżej przedwczoraj

[jacek]

Dwa najnowsze artykuły Pani Małgorzaty:

1. "Nienawidzę Baśniowa" #2: "Fujowy żywot":

Cytat:

Album składa się z bardzo złych pomysłów Gert i mordowania. Komiks momentami mocno abstrakcyjny zahacza o czarny humor. Niestety powiela on w kółko te same schematy. W pierwszym albumie pomysł wydawał się świeży i ciekawy. Drugi tom nie dopowiada nic nowego, nie rozbudowuje świata, nie rozwija postaci.

"Nienawidzę Baśniowa" #2: "Fujowy żywot"
O tej historii ostatnio było u nas w maju.

2. "Promethea" - księga pierwsza:

Cytat:

Promethea to komiks bardzo specyficzny (jakby którekolwiek z dzieł Alana Moore’a takie nie było). Z przyjemnością śledzi się poczynania Sophie pragnącą odkryć świat wyobraźni, który stanął przed nią otworem. Momentami jednak scenarzysta odlatuje w stronę metafizycznych porównań i wtedy komiks zgłębia się co najmniej trudno.

"Promethea" - księga pierwsza
A o tej tydzień temu.

[jacek]

Dzisiejszego wieczoru również dwa

1. "Niezwyciężony Iron Man":

Cytat:

Historia nie wniosła absolutnie nic do wcześniejszej fabuły, a scenarzysta nawet nie próbował zakryć dziur logicznych zabawnymi dialogami, czy ciekawie pisanymi postaciami. Do tego część narracji jest pokazana w chmurkach, jako myśli bohaterów, co wyjątkowo przeszkadza mi we współczesnych komiksach. Nie bez powodu odchodzi się od tego typu zabiegów.

"Niezwyciężony Iron Man"
Pierwsze dwie wypowiedzi

2. "Reborn. Odrodzona":

Cytat:

Świat, w którym rozgrywa się fabuła, jest baśniowy i potencjalnie interesujący. Niestety scenarzysta ogranicza go tylko do niezbędnego minimum. Bardzo podobnie wypada główna bohaterka, którą określiłabym mianem "dobrej" i na tym cechy postaci nam się kończą. Może warto byłoby zrobić serię kilka zeszytów dłuższą, przez co byłoby miejsce na rozwinięcie podstawowych dla fabuły wątków i postaci. Dwa zaskakujące plot twisty nie są w stanie ukryć jednowymiarowego świata.

"Reborn. Odrodzona"
Zaczyna nam przybywać materiałów

[jacek]

"Odrodzenie" #5: "Wezbrane wody":

Cytat:

W poprzednim albumie dość wyraźnie sugerowano indiańską magię, aby teraz zmienić kierunek. Trochę to zastanawia podczas lektury: co z dziwnymi świecącymi stworami? Czy różne motywy spotkają się w przyszłości w jednym punkcie?

Cytat:

W albumie nawarstwia się zbyt wiele wątków, przez co trudno było mi zaangażować się w którykolwiek.

Cytat:

Scenarzysta ciągnie dużo osobnych nitek fabularnych, przez co miałam wrażenie skakania pośród motywów. Chyba czas najwyższy coś zakończyć, aby zrobić miejsce dla nowych tajemnic.

"Odrodzenie" #5: "Wezbrane wody"
Poprzednie trzy artykuły

[jacek]

Takie oto dwa nowe materiały u Pani Małgorzaty :

1. "Lady S" #9: "Ścigana":

Cytat:

W tomie 9 "Lady S" Van Hamme dąży do całkowitego pozamykania wątków. Co robi niestety w sposób naiwny. Bo o ile mogę sobie wyobrazić strzelaninę, z której bohaterka wychodzi cało, o tyle trudno mi uwierzyć w szybkie i polubowne ugłaskanie wszystkich rządów świata. Z drugiej strony dzięki temu w albumie jest więcej miejsca na przejmującą akcję, a nie nudną dyplomację.

Cytat:

Ekspozycja na samym początku tomu przypomina czytelnikowi, jak długą drogę przeszła protagonistka i kogo przy okazji wkurzyła. No i nie mogę nie wspomnieć o pięknej okładce albumu. Prosty zabieg stylizowania na gazetę wypada zaskakująco dobrze i przyciąga wzrok.

"Lady S" #9: "Ścigana"
trzecie omówienie tego albumu.

2. "Infidel":

Cytat:

Bohaterowie wpadają na kolejne tropy przez zupełny przypadek, ich działania są tak nieinteresujące, że zwyczajnie wyczekiwałam pojawienia się potwora albo zgonu któregoś z "detektywów". Wyjaśnienie pochodzenia potworów nie było warte brnięcia przez cały tom.

Cytat:

Najlepsze w albumie były rysunki. Nie mówię tu jednak o całości pracy Campbella. Większość plansz to dość przeciętne ilustracje zapaćkane tuszem, abyśmy nie zapominali, jak mroczną historię czytamy. Najlepsze fragmenty to te, w których pojawia się jakiś stwór z innego świata. Powykrzywiana ludzka anatomia, dodatkowe oczy, czy kończyny robią wrażenie. Jeżeli po lekturze miałam drobny problem ze zgaszeniem wieczorem światła, to sprawiły to właśnie te ilustracje.

"Infidel"
Również ta pozycja gości u nas po raz trzeci.

A poniżej jeszcze wypowiedź Tomasza Kuzi z "Faktu":

Cytat:

Po pierwsze twórcy tego dzieła to wyjadacze, którzy zjedli zęby na opowiadaniu przerażających historii.

Cytat:

Po drugie, na szczęście ten horror nie jest lewicowym gniotem. Raczej nie ma tu nachalnej propagandy, a część postawionych pytań w ogóle pozostaje bez odpowiedzi.

Cytat:

No i wreszcie po trzecie, to rzecz naprawdę porządnie narysowana, za co odpowiada Aaron Campbell, do tej pory znany z pracy przy dużych pop-komiksowych projektach takich jak "Batman" czy "Harley Quinn".

Cytat:

I rzecz najważniejsza, którą zostawiłem na sam koniec- przesłanie. Twórcy "Infidel" przypominają nam, że rasizm to nienawiść do osób, których nie znamy.

"Infidel"

[jacek]

A dzisiaj na podwieczorek trzy :

1. "Providence" #1:

Cytat:

Fabuła rozgrywa się na początku XX wieku najpierw w USA, aby później przeskoczyć do Anglii. Osadzenie historii wiek wstecz dodaje całości specyficznego klimatu. Nowy Jork w 1919 r. był ciekawym miejscem. Wąskie urokliwe uliczki, wysokie kamienice i parki: tak właśnie przedstawia się czytelnikowi miasto. Możemy nawet uwierzyć, że oddano w nim faktyczny wygląd najbardziej zaludnionego miejsca w Stanach.

Cytat:

Pierwszy album "Providence" intryguje swoim klimatem i dziwnością. Nie wszystko jest dla bohatera i czytelnika jasne, ale aż chce się zgłębiać tajemnicę okultystycznej księgi. Osobliwe postaci budzą niepokój i czekamy, czy dziwak z widłami zaatakuje protagonistę, czy jednak pozwoli mu odejść. Grozy nadają realistyczne rysunki Burrowsa, a także sporo niedopowiedzeń.

"Prvidence" #1
Szczegółowe informacje, opis i przykładowe plansze

2. "Chew" #11: "Ostatnie wieczerze":

Cytat:

W tomie jedenastym widać znaczne uspokojenie fabuły. Zupełnie jakby seria brała wdech przed finałowym krzykiem. Przez to album traci na impecie i nie trzyma w napięciu jak poprzednie części. Pojawiają się wątki mniej istotne, poboczne.

Cytat:

Miłym akcentem, o jakim chciałabym wspomnieć na koniec, jest crossover "Chew" z "Odrodzeniem". Niedawno podobny zeszyt zawitał do drugiej z tych serii, o czym także wspominałam w recenzji. Kiedy w "Odrodzeniu" otrzymaliśmy bardziej realistyczną i mroczną wersję agentów z FDA, tak w "Chew" dużo lżej i zabawniej wypadają takie postaci jak Dana Cypress czy jej młodsza siostra. Kreskówkowy styl Laymana pozwala na bardziej karykaturalne i przyprawione czarnym humorem sceny, jakie nie przeszłyby w świecie Seeleya.

"Chew" #11: "Ostatnie wieczerze"
Dotychczasowe cztery wypowiedzi

3. "Batman: Mroczny Książę z Bajki":

Cytat:

Fabuła zaprezentowana w tomie jest sztampowym podejściem do postaci. Wkurzony Nietoperz okłada kolejnych oprychów z półświatka, usiłując dowiedzieć się czegoś o uprowadzonym dziecku. Dużo lepiej wypada sama dziewczynka. Jej wiara w to, że Batman ją ocali, a także dynamika, która tworzy się pomiędzy nią a jej porywaczem, są najprzyjemniejszą częścią tomu. No może poza rysunkami.

Cytat:

"Batman: Mroczny książę z bajki" to zajmująca historia, w której nie brak wpadania do budynków przez dachy, obijania złoczyńców i ganiania Catwoman pośród drapaczy chmur, czyli wszystkiego, co kojarzone jest z postacią Nietoperza. Na szczęście w tomie znalazło się miejsce na nieoczekiwany zwrot akcji dotyczący biologicznego ojca dziewczynki, a także ciekawe dialogi z nią samą.

"Batman: Mroczny Książę z Bajki"
Poprzednie materiały

[jacek]

Małgorzata Chudziak tak pisze o "BBPO" 7: "Piekło na Ziemi" #2:

Cytat:

W pierwszych albumach BBPO poznawaliśmy zespół. Każdy członek miał swoje tajemnice, na których odkrycie czekaliśmy, a utarczki wewnątrz grupy nadawały jej autentyczności. Teraz biuro działa na całym świecie, ma większy budżet i więcej agentów, więc nie czytamy już tylko o przygodach piątki specyficznych istot stojących po stronie dobra. Pojawiają się zeszyty opowiadające o zwyczajnych ludziach wypełniających misje. Rozumiem sens takiego zabiegu, pozwala on np. uśmiercić głównego bohatera bez żadnych konsekwencji dla całego świata zbudowanego w komiksie. Z drugiej strony jednak wolałabym czytać o wyrazistych postaciach, które bardziej by mnie zaangażowały emocjonalnie.

"BBPO" #7: "Piekło na Ziemi" #2

A tak pisali wcześniej inni:

- Mirosław Skrzydło
- Jacek Werner
- Tomasz Drozdowski

Szczegółowe informacje, opis i przykładowe grafiki
Poszukajmy wiadomości o pierwszym tomie

[jacek]

Pani Małgorzata razy dwa :

1. "Ultimate Spider-Man" #4:

Cytat:

"Spider-Man" to jedna z najbardziej pechowych postaci Marvela. Chociaż świetnie radzi sobie jako superbohater, to wiecznie doskwiera mu brak kasy, problemy z dziewczyną czy szkołą/pracą. Jak godzić ze sobą tyle obowiązków i jeszcze znaleźć kilka godzin na sen?

Cytat:

"Ultimate Spider-Man" tom 4 to nadal świetna rozrywka. Peter balansuje pomiędzy problemami, jeszcze dając sobie z nimi radę. Jak długo taki stan rzeczy się utrzyma? Trudno powiedzieć, bo scenarzysta nie szczędzi swojemu bohaterowi kłopotów.

"Ultimate Spider-Man" #4
Artykuł od Michała Lipki

2. "Reszta świata":

Cytat:

Rysunki autora określiłabym jako przeciętne – nie wyróżniają się niczym szczególnym i nie sądzę, że gdy znowu zobaczę pracę tego artysty, to krzyknę: "przecież to Chauzy!". To, co jednak wyróżnia komiks, to pięknie pomalowane plansze. Zachwyca zwłaszcza dobór kolorów. Na samym początku tomu są one jasne, pastelowe. Zielone wzgórza wyglądają jak raj, w którym przyjemnie spędza się wakacje. Po katastrofie zupełnie zmienia się paleta barw. Krajobraz jest szary a, wszystko wygląda nieciekawie i odpychająco.

Cytat:

"Reszta Świata" to interesująca pozycja pokazująca, jak wobec końca świata rozpadają się normy społeczne oraz do czego może posunąć się jednostka walcząca o przetrwanie. Jedyny mój zarzut dotyczy tempa narracji. Maria przechodzi transformację błyskawicznie – dostosowuje się do nowych, ekstremalnych warunków w mgnieniu oka. Nie ma wyrzutów sumienia albo przemyśleń egzystencjalnych. Zabrakło mi zgłębienia psychiki bohaterki. Może autor pokusi się o to w kontynuacji?

"Reszta świata"
Przybywa nam materiałów

[jacek]

Dzisiaj wieczorem Małgorzata Chudziak czterokrotnie :

1. "Hellblazer" #2:

Cytat:

Wątki przeplatające się w albumie wydają się początkowo ze sobą niezwiązane. Ot, jakaś historia z przeszłości bohatera, jakiś złoczyńca dostarczający broń nazistom… Gdzieś od połowy tomu wszystko zaczyna pięknie z siebie wynikać, a na czytelnika spada zrozumienie, kto kim jest. Powiązania pomiędzy protagonistą a jego przeciwnikiem odkrywane są powoli. Dzięki temu im dalej w lekturę, tym trudniej się od niej oderwać. Tym razem również album rysowała kilku artystów. Najbardziej zapadły mi w pamięć prace Marcelo Frusina, który odpowiadał za większość tomu. Sposób, w jaki rysuje on twarze, bardzo przypominał mi dzieła Eduardo Risso. Do tego jego prace również były zapaćkane sporą ilością tuszu, co pogłębiało to wrażenie.

"Hellblazer" #2
Pierwsza wypowiedź

2. "Royal City" #3: "Płyniemy z prądem":

Cytat:

Royal City to ciekawa międzypokoleniowa historia. Opowiada o tym, że chociaż kształtuje nas przeszłość, to mamy możliwość wpłynięcia na przyszłość. Postaci, żeby osiągnąć równowagę psychiczną, musiały zaufać swoim najbliższym i otworzyć się na nich. Rodzina Pike’ów początkowo wydawała mi się wysoce dysfunkcyjna. Sama niechęć, z jaką Patrick wracał do domu, sporo mówiła o atmosferze, która musiała w nim panować. Dawne urazy, samotność, złość – wszystko to procentowało w dorosłym już życiu bohaterów. Poprzez zrozumienie skąd w nich takie emocje, które dokonało się za pośrednictwem Tommy’ego, postaci mogły przestać rozdrapywać stare rany i ruszyć do przodu.

"Royal City" #3: "Płyniemy z prądem"
Już szósty raz czytamy o tym tomie.

3. "Descender" #3: "Osobliwości":

Cytat:

Album "Osobliwości" nie pcha fabuły do przodu, a jedynie odsłania przed czytelnikiem dawne losy bohaterów. Każdy zeszyt, na jaki składa się komiks, opowiada o jednej postaci.

Cytat:

"Descender" tom 3 pokazuje, że zarówno ludzie, jak i roboty mogą zostać głęboko skrzywdzeni i okaleczeni. Szkoda tylko, że nie dano nam poznać dalszych losów postaci i cliffhanger z albumu drugiego nadal obowiązuje. W "Osobliwościach" dostajemy za to sporo emocji, kiedy mamy okazję śledzić smutne losy robotów. Wszystko to w niesamowitej oprawie graficznej, jaka wyszła spod ręki Dustina Nguyen’a.

"Descender" #3: "Osobliwości"
W tym przypadku to także jest szósty artykuł.

4. "Ex Machina" #4:

Cytat:

W czwartym tomie "Ex Machiny" bohater radzi sobie ze swoimi obowiązkami całkiem sprawnie. Nauczył się jak balansować pomiędzy swoimi przekonaniami a zadowoleniem mieszkańców miasta. Niektóre decyzje podejmuje z myślą o własnym, dobrym wizerunku i nie robi tego z takimi oporami, jak na samym początku serii. Niemniej album to uspokojenie akcji przed wybuchem intrygi knutej od dawna przez byłego sprzymierzeńca protagonisty. Chce on upublicznić kompromitujące burmistrza materiały, a mnie cały czas zastanawia, jakie tak sympatyczny gość może mieć trupy zamknięte w szafie. Muszą one wypaść na podłogę w kolejnym, ostatnim już albumie serii.

"Ex Machina" #4
Z tym tomem mamy możliwość zapoznania się po raz piąty.

[jacek]

Małgorzata Chudziak jako pierwsza przybliża nam zatytułowany "Czarna Stodoła" tom pierwszy "Gideon Falls":

Cytat:

"Czarna stodoła" to niezwykle klimatyczne rozpoczęcie serii. Dwójka protagonistów, których obserwujemy, jeszcze się ze sobą nie zetknęła, ale mam przeczucie, że w przyszłości to nastąpi. Tak różne postaci, pochodzące niemal z dwóch różnych światów mogą mieć ciekawą dynamikę. Na razie każdy z osobna stara się zgłębić sekret upiornego budynku. Jest coś w komiksach Lemire’a dziejących się w małych miastach, co sprawia, że czytelnik czuje, jak zamknięte są to miejsca.

"Gideon Falls" #1: "Czarna Stodoła"
Szczegółowe informacje, opis oraz przykładowe grafiki

[jacek]

A w dniu dzisiejszym będąc następną recenzuje "Nomen Omen" #1: "Całkowite zaćmienie serca":

Cytat:

Ilość informacji, którymi protagonistka jest bombardowana, powala. Zacieranie się granic między jawą a snem nie pomaga w lekturze. Przez większość albumu nie wiadomo, czy to, co przeżyła bohaterka, wydarzyło się naprawdę. A może to tylko zła mara? Trudno zaangażować się w lekturę, kiedy co chwila pojawia się coś tajemniczego i dziwnego.

Cytat:

Pomysł na magiczny świat odkrywany przez młodą kobietę ma spory potencjał, który na razie nie został wykorzystany. Może gdyby uporządkować fabułę, nieco wydłużyć czas, w jakim dziewczyna poznaje koleje fakty o swoich przeciwnikach, to dałoby się czerpać więcej radości z lektury.

"Nomen Omen" #1: "Całkowite zaćmienie serca"

[jacek]

Również Małgorzata Chudziak w dniu dzisiejszym o "Sekretach Marii Hill":

Cytat:

Klimat serii, w którym zakochałam się, czytając Alias, został zachowany. Jessica to nadal ta sama niepokorna i bezczelna pani detektyw, co wcześniej. Zadzieranie z nową naczelnik SHIELD nie może skończyć się dobrze, ale przecież bohaterka nie powstrzyma się przed skrytykowaniem uczesania kobiety. Posiadanie dziecka nie złagodziło charakteru Jessiki, a jedynie podniosło stawkę, o którą toczy się gra. Wszystko to ze specyficznymi, brudnymi rysunkami Gaydosa, do których już zdążyliśmy się przyzwyczaić.

"Jessica Jones" #2 "Sekrety Marii Hill"

[jacek]

"The Goon: Kolekcja" #2:

Cytat:

Retrospekcja ukazująca wydarzenia z przeszłości wyjaśnia chłodne podejście bohatera do pięknej kobiety, jaka obdarzyła go uczuciem w tomie poprzednim. Do tego podczas lektury miałam wrażenie, że nie wszystkie wątki zostały wyjaśnione, więc jest spory potencjał na powrót do tego motywu w kolejnej części komiksu. Mam nadzieję, że to się stanie, bo smutne losy Zbira wciągnęły mnie bez reszty.

"The Goon: Kolekcja" #2
To siódmy materiał o drugim tomie.

[jacek]

Małgorzata Chudziak jako druga wypowiada się o piątym tomie "Transmetropolitana":

Cytat:

"Transmetropolitan" tom 5 to satysfakcjonujące zakończenie. Niczym nieograniczeni przeciwnicy rzucają się sobie do gardeł w ostatecznej rozgrywce. Ciekawą funkcję pełnią tu także obywatele miasta, a nawet całych Stanów. Pająk nie miałby takiego wpływu na losy państwa, gdyby nie mieszkali w nim ludzie gotowi go wysłuchać. Obywatelskie nieposłuszeństwo może kosztować jednostkę życie, ale w ostatecznym rozrachunku rosnąca liczba ofiar budzi sprzeciw coraz to nowych środowisk.

"Transmetropoltan" #5