Forum Książki

[jacek]

"Psy x Family" - dzisiaj przed obiadem od Michała artykuł o czwartym tomie "Spy×Family" - podziękowania :

Cytat:

Akcja jest konkretna tempo udane, a i kilka bardziej dynamicznych czy spektakularnych sekwencji też się znalazło. Tradycyjnie mamy tu ukazane szkolne losy Anyi, która pozostaje najbardziej rozbrajającą postacią mangi. Z nią też wiąże się najwięcej udanego humoru, dzięki czemu "Spy x Family" pochłania się bez chwili znudzenia, za to z nieschodzącym z twarzy uśmiechem. Bo może i czytelnik nie parska w trakcie lektury, ale jednak nie potrafi przestać się uśmiechać. Wszystko to wieńczy udana szata graficzna, niby prosta, a dobrze pasująca do całości. Wydanie także pozostaje znakomite.

"Spy×Family" #4

[jacek]

"Fight the fire" - od Michała artykuł o szóstym tomie "Fire Force" - super kolego :

Cytat:

Patrząc na szatę graficzną "Fire Force" jako ogółu, rzecz jest lekka, prosta, z cartoonową nutą i solidną dawką dynamizmu. Bohaterki, jak na shounen przystało, są odpowiednio ładne, seksowne i obdarzone przez naturę, walki spektakularne, a tła wypadają realistycznie. Do tego dochodzi klimat, który został dobrze zbudowany. Manga nie jest mroczna, ale nie brak jej bardziej mrocznych elementów, a jednocześnie jest w tym prostota i urok.

Cytat:

A wszystko to połączone ze sobą fabułą, która może i nie jest odkrywcza (bo zakon religijno-strażacki bardzo przypomina egzorcystów z "Ao No Exorcist”, a demoniczna przeszłość głównego bohatera tylko jeszcze mocniej to podkreśla), niemniej sprawnie poprowadzona dostarcza dobrej zabawy. Czytelnik daje się wciągnąć, bywa ciekaw rozwiązania kolejnych zagadek i finału potyczek, a przy okazji może czasem się pośmiać.

"Fire Force" #6

[jacek]

"Astronomia miłości" - od Michała kolejna recenzja - tym razem na temat mangi "Syriusz pośród chmur" - dzięki :

Cytat:

"Syriusz pośród chmur" to prosta, życiowa opowieść, pełna codziennych spraw i pozbawiona niemal akcji. Bo nie o akcje tu chodzi, a rozmowy, poznawanie bohaterów tak, jak poznają się oni sami, odkrywanie ich normalnych, zwyczajnych spraw i obserwowanie, jak rodzi się miłość. Dostajemy przy tym kilka ujmujących scen związanych z gwiazdami, a całość okazuje się lekka, prosta i sympatyczna. Nie wymagająca od czytelnika zbyt wielkiego zaangażowania, ale pozwalająca mu dobrze się bawić w towarzystwie bohaterów. Graficznie "Syriusz” jest taki, jak jego treść: prosty, ale sympatyczny. Jak na shoujo przystało, tomik został narysowany w sposób dość prosty, z unikaniem czerni za to z solidną dawką wielkich oczu, trzymania się za ręce i spacerowania przez kolejne strony. Ma to swój urok, jak zawsze w przypadku szojek i wpada w oko.

"Syriusz pośród chmur"

[jacek]

"Watch the Watchmen" - Michał Lipka i analiza serialu "Watchmen" - dziękujemy :

Cytat:

"Watchmen" to serial inspirowany nie tylko powieścią graficzną, ale też i autentycznymi wydarzeniami.

Cytat:

Dziwne opady deszczu, zamaskowani policjanci, którzy są jednocześnie superbohaterami, terroryści korzystający z wizerunku Rorschacha, którzy zbierają baterie ze starych zegarków, jakiś lord żyjący w otoczeniu dziwnie zachowujących się sług itd., itd. Pozornie nie pasuje to do siebie, pozornie jest to chaotyczne, ale w rzeczywistości dostajemy przemyślaną, dobrze zrealizowaną produkcję. Produkcję, podobnie jak komiks Moore’a i Gibbonsa, wypełnioną smaczkami i odniesieniami do słowa "watch”, które po angielsku oznacza zarówno "zegarek”, jak i "straż”, "pilnowanie” itd.

Cytat:

Serial jest dynamiczny, jednak nie brak w nim mroku czy brutalności, bywa widowiskowy, bywa spokojny, bywa dziwny, ale jest udany. Nieźle zagrany, stanowi godną kontynuację kultowej opowieści. Oczywiście z komiksowymi"Strażnikami” nie ma go co nawet porównywać, ale i tak zabawa jest dobra (lepsza od zdecydowanej większości kinowych produkcji DC), dojrzała i warta obejrzenia.

"Watchmen"
Ubiegłoroczne omówienie przygotowane przez Damiana Drabika

[jacek]

"Zegar odnowy" - dzisiaj od Michała Lipki artykuł o "Zegarze zagłady" - dzięki :

Cytat:

Może i "Strażnicy" to historia, której nie powinno się ruszać, ale Geoff Johns podszedł do niej z szacunkiem i wyczuciem. Wykorzystując furtkę zostawioną przez Granta Morrisona w "Multiwersum", gdzie ukazane zostały tajemnicze alternatywne światy, o których nic nam nie wiadomo, postanowił przywrócić postacie stworzone Moore’a i Gibbonsa, dopowiedzieć ich losy i wyjaśnić tajemnicze wydarzenia z uniwersum DC.

Cytat:

"Zegar zagłady" zaskakuje. "Zegar zagłady" wciąga. "Zegar zagłady" dostarcza dobrej rozrywki i porcji czegoś ponad, jakiegoś przesłania, przemyślenia, świeżości. Przede wszystkim jednak autentycznie intryguje i potrafi zadowolić tych, którzy na kontynuowanie losów „Watchmen” patrzyli nieprzychylnym okiem. Świetnie przy tym narysowany - stały współpracownik Johnsa, Gary Frank, operuje realistyczną, pełną detali kreską, która doskonale pasuje do całości - i znakomicie wydany, wart jest polecenia każdemu.

"Zegar zagłady"

[jacek]

"Legendarny supersaiyanin powraca" - "Dragon Ball Super: Broly (anime comics)" - dziękujemy koledze Michałowi :

Cytat:

Jak na "Dragon Balla" przystało, rzecz jest dynamiczna, pełna akcji, spektakularnych i widowiskowych pojedynków. O dziwo finał nie jest oczywisty, nowe postacie są interesujące, choć nie aż tak porywające, jak kiedyś, a całość oferuje także wiele ważnych scen - jak choćby te ukazujące przeszłość planety Vegeta i rodziców Gokū. Te ostatnie sceny wierne są wersji znanej z mangi "Jaco z galaktycznego patrolu”, której zresztą są rozwinięciem, więc brak im pazura dawnych kinówek, ale i tak mają swój urok. Do tego dochodzi sporo humoru i przyjemny klimat - nieco zbyt kolorowy, ale taki już urok obecnych anime.

"Dragon Ball Super: Broly (anime comics)"

[jacek]

Kolejne dwa prezenty od Michała - dziękujemy

1. "Spotkanie z idolami" - "Pokolenia":

Cytat:

"Pokolenia” to nie tyle event, choć takie zacięcie posiada, ile sentymentalna antologia, pozwalająca nam raz jeszcze spotkać się z bohaterami, których uwielbiamy. Bohaterami z dawnych czasów, obecnie już często martwymi, ale wciąż popularnymi. Wszystko to po to, by przypomnieć i bohaterom, i nam, jacy kiedyś byli herosi. Jakie wartości nieśli i kim byli w czasach, gdy wszelkie kryzysy i rozłamy jeszcze nie dotknęły ich tak bardzo. A wszystko to przez pryzmat oczu młodych herosów, którzy stają się naszymi przewodnikami.

Cytat:

Efekt końcowy jest bardzo udany.

Cytat:

A wszystko to znakomicie wieńczy różnorodna szata graficzna, do której rękę przyłożyło całe mnóstwo artystów.

"Pokolenia"
Szczegółowe informacje, opis i przykładowe plansze

2. "Koniec Thanosa?" - "Thanos" #1:

Cytat:

Jeff Lemire to twórca wszechstronny.

Cytat:

"Thanos” w jego wykonaniu to połączenie superhero w realiach space opery z obyczajową historią o przemijaniu, niechęci pogodzenia się z własnym losem, relacje rodzinne i tym podobnych sprawach. Dzięki temu mamy tutaj i typową akcję, pełną walk i popisów wyobraźni, mamy dynamikę i szybkie tempo, ale dostajemy także sporą dawkę spokojnych, nostalgicznych niemalże scen. Co w skrócie znaczy, że każdy miłośnik twórczości autora znajdzie tu coś dla siebie.

Cytat:

Mike Deodato Jr. i Germán Peralta serwują nam tu bowiem realistyczne (mniej lub bardziej), mroczne ilustracje. Ogląda się to bardzo przyjemnie, szczególnie grafiki tego pierwszego artysty robią duże wrażenie, a całość z miejsca wpada w oko i dostarcza wrażeń, niczym z oglądania dobrego, wyładowanego efektami specjalnymi kinowego hitu.

"Thanos" #1
Szczegółowe informacje, opis i przykładowe plansze

[jacek]

Kolega Michał razy trzy - brawo!

1. "Komiks skeczów naukowych" - "Instytut bombowych teorii":

Cytat:

Z niniejszego tomiku dowiecie się jak wyglądają kartki dla krewnych, którzy nic nie kumają i dlaczego niektóre gatunki chcą pozostać nieodkryte. Zobaczycie grozę kichnięcia w pobliżu nanobota i proponowane przybudówki dla międzynarodowej stacji kosmicznej. Przeżyjecie starcie człowieka z maszyną i pikselozę. Poznacie aparaturę, której trzeba się strzec i wspólne relacje Księżyca i pewnej komety. A wreszcie zanurzycie się w świat klasyki literatury podanej w systemie dwójkowym i przekonacie się, jak w przyszłości będzie wyglądał dojazd do pracy. A to, jak się oczywiście domyślacie, jedynie wycinek z tego, co czeka na Was w niniejszej publikacji.

Cytat:

Tom Gauld to artysta minimalistyczny. Człowiek, który swoje komiksy tworzy w skrajnie prosty sposób. Może nie jest to skrajność opowieści graficznych Jana Mazura czy Jacka Świdzińskiego, którzy posunęli się do tego, by swoich bohaterów i świat tworzyć, jak dziecko tworzy ludziki-patyczaki, ale… Cóż, czasem ociera się i o tego typu grafik - i to wcale nie rzadko - ale ogólnie rzecz biorąc jego ilustracje to niemal zawsze dwuwymiarowo ukazane, uproszczone do maksimum, ale w sposób ukazujący sedno tematu.

"Instytut bombowych teorii"

2. "Młot na Ligę" - "Czarny Młot/ Liga Sprawiedliwości" #5: "Młot Sprawiedliwości":

Cytat:

"Czarny Młot” to autorska seria komiksowa, która jednak zbudowana została z samych schematów i klisz gatunkowych.

Cytat:

Teraz zaś Lemire zderza swoich herosów z czołowymi bohaterami DC. I robi to w znakomitym stylu. Z crossoverami problem zawsze był taki, że jeśli spotykają się postacie dwóch wydawców, któryś z nich powinien wygrać, a żaden nie chciał nigdy być przegranym. Dlatego tak bardzo ceniono wspólne przygody bohaterów DC i Alienów czy Predatorów – Obcy i Łowcy zawsze musieli przegrywać, więc i wilk był syty, i owca cała. Tu jest nieco inaczej, ale obie strony będą zadowolone. Tak, jak wszyscy byli zadowoleni czytając np. wspólną przygodę JLA i Planetary. I tak oto czytelnicy otrzymują kolejny wyładowany akcją i sentymentami komiks, gdzie superhero spotyka się z czymś więcej. Bardzo dobrze przy tym, zilustrowany i jak zawsze ładnie wydany, stanowi dobrą propozycję dla miłośników i "Czarnego Młota" i "Ligii Sprawiedliwości".

"Czarny Młot/ Liga Sprawiedliwości" #5: "Młot Sprawiedliwości"
Pierwszy artykuł plus dodatkowe wiadomości

3. "Supersisters kontra szał kaszmir" - "Supersisters":

Cytat:

Fabuły są proste, ale zabawne. Jak zawsze na czytelników czeka tu mnóstwo smaczków w tle i odniesień do popkultury. Niektóre z nich są oczywiste, inne trzeba wyszukać czy skojarzyć, ale dzięki temu tytuł kupi zarówno dzieci, które odnajdą w tym wszystkim siebie i własną, nieposkromioną wyobraźnię, jak i dorosłych, którzy dostaną tutaj zarówno nutę sentymentu, jak i wiele smaczków.

Cytat:

Graficznie komiks to cartoonowa, ale typowo współczesna, a więc bardziej dopracowana (w szczególności jeśli chodzi o tła i detale) robota. Kreska jest prosta, przyjemna dla oka, urocza i odpowiednio zabawna. Taka sama też jest i kolorystyka. I jest również świetne wydanie, na kredowym papierze. Jednym słowem: Warto.

"Supersisters"

[jacek]

Następne dwie opinie od Michała Lipki - dzięki :

1. "Kid Billy Kid" - "Lucky Luke" #20: "Billy Kid":

Cytat:

Czyta się to lekko, doskonale tym bawi, niezależnie od wieku, a nawet jeśli pojawiają się momenty, które nie robią już takiego wrażenia, jak lata temu - bo już za dobrze znamy zagrania Goscinnego - nic nas to nie obchodzi, bo i tak rozrywka jest autentycznie świetna. Tym bardziej, że całość jest naprawdę znakomicie zilustrowana (choć pod pewnymi względami Morris wciąż w części tej szukał jeszcze pewnych elementów swojego stylu), a także świetnie wydana.

"Lucky Luke" #20: "Billy Kid"

2. "Konkurs pieśni galijskiech" - "Asteriks. Złoty menhir":

Cytat:

Największym plusem albumu jest nie to, że raz jeszcze możemy czytać o naszych bohaterach, ale że znów - choć autor od lat nie żyje - całość napisał Goscinny. Jego humor, akcja, zabawne dialogi, satyra i tym podobne elementy sprawiają, że "Złoty menhir" czyta się wyśmienicie. Ma swój klimat, bawi, poucza i zapewnia świetną rozrywkę czytelnikom w każdym wieku. Na dodatek rzecz jest jak zawsze świetnie narysowana i ładnie wydana.

"Asteriks. Złoty menhir"

[jacek]

Oraz trzecia :

(Naj)wyższa władza" - "Authority", tom 1:

Cytat:

Mamy tu dobrze skrojonych bohaterów, szybką i widowiskową akcję, udane fabuły (może poza drugim story arciem, sprawiającym nieco chaotyczne wrażenie), które czerpiąc ze zgranych motywów (choćby bohaterowie obdarzeni mocami kontra Bóg - było to w "Kaznodziei” czy w „Lobo”) tworzy wyśmienitą mieszankę wybuchową. Czyta się to szybko, lekko i przyjemnie, chociaż czytelnik, który nie miał okazji poznać wcześniejszej serii Ellisa, "Stormwatch”, skąd pochodzi większość ekipy "Authority”, nie wyłapie wszystkich smaczków. Jednocześnie jest tu napięcie, epickie sceny, sporo prawdziwej siły wyrazu i nuta czegoś ponad - łącznie z satyrą na komiksy (Apollo to z założenia żart z Supermana) i schematy gatunku superhero. Do tego rzecz jest wyśmienicie i realistycznie zilustrowana i rewelacyjnie wydana.

"Authority", tom 1
Szczegółowe informacje, opis i przykładowe plansze

[jacek]

Wczorajszy komiksowy dzień zakończyliśmy trzema artykułami od Michała no to dzisiejszy rozpoczynamy trzema wypowiedziami od Michała - cieszymy się :

1. "Yakari i powódź" - "Yakari" #09: "Więźniowie wyspy":

Cytat:

Scenarzysta tej serii, ukrywający się pod pseudonimem Job, Szwajcar André Jobin, skupia się nie na dialogach, a przekazaniu treści za pomocą samej akcji i wydarzeń. Dzięki temu w "Yakarim” nie ma wiele do czytania (co ma szansę spodobać się czytelnikom, którzy jednak za nadmiarem słowa pisanego nie przepadają – we współczesnym świecie nastawionym na szybki odbiór treści takich nie brakuje - a co za tym idzie przekonać się do podobnej formy) i całość pochłania się szybko.

Cytat:

Oczywiście przez to większa odpowiedzialność za całość spadała na rysownika, Deriba (a właściwie Claudea de Ribaupierre’a). Ten jedna z postawionego przed nim zadania wybrnął iście rewelacyjnie, bo jego ilustracje świetnie opowiadają historie Joba, a jednocześnie są po prostu najlepszą częścią "Yakariego”.

"Yakari" #09: "Więźniowie wyspy"

2. "Koniec przeszłości" - "Ao no Exorcist" #25:

Cytat:

Śmiało można powiedzieć, że snuty od wielu tomów wątek o przeszłości rodziców głównego bohatera to taki przerywnik, mający na celu przedłużenie samej serii i odwleczenie w czasie odpowiedzi na kilka kluczowych pytań. Ale żeby wszystkie przerywniki były takie! Dzięki staraniom Kazue Kato dostajemy kawał świetnej opowieści, która wciąga, emocjonuje i dostarcza wyśmienitej akcji, walk i rozrywki, podlanych niezapomnianych klimatem.

Cytat:

Jak na shounen przystało, "Ao no Exorcits” oferuje nam akcję, klimat, szybkie tempo, walki, ale też i ciekawe wątki obyczajowe, interesujące postacie, dużo tajemnic, świetny humor...

"Ao no Exorcist" #25

3. "Bohaterowie czy łotrzy" - "Omega Men. To już koniec":

Cytat:

Tom King to scenarzysta, który sięga po nietypowych bohaterów i tworzy o nich jeszcze mniej typowe opowieści, dzięki czemu ze zgranych motywów wyciska to, co najlepsze.

Cytat:

Czyli mamy wszystko to, za co kochamy komiksy Kinga. Niby rzecz prostą, niby rozrywkową, a jednak ambitną i skierowaną do dorosłego czytelnika. Satysfakcjonującą zarówno tych, którzy chcą się jedynie dobrze bawić czytając przygodowo-fantastyczny komiks, jak i odbiorców szukających w nich czegoś więcej. Do tego dochodzą udane ilustracje i rewelacyjne wydanie. Dlatego nie pozostaje mi nic więcej do dodania, jak polecić Waszej uwadze ten komiks.

"Omega Men. To już koniec"
Poprzednie dwie recenzje

[jacek]

"Czarodziejki na wojennej ścieżce" - ciemno wszędzie zatem Michał Lipka będzie. Michał i omówienie 12 odsłony "Czarodziejek.net" - dziękujemy :

Cytat:

"Czarodziejki.net" to ponura, depresyjna opowieść, w której koszmar codziennego życia zderza się z paranormalnym horrorem. Tu na scenę wkracza także fantastyka traktująca o końcu świata, pełna tajemnic i estetyki rodem z techno-noir. Bo mamy tu kryminalne śledztwo, mamy zagadki, zbrodnie, szukanie morderców, walkę ze złem...

Cytat:

Czyta się to wprost wyśmienicie. Rzecz jest klimatyczna, poruszająca, pobudzająca wyobraźnię i działająca na umysł, jak i serce. Szata graficzna? Niby prosta, ale mroczna i świetnie oddająca zarówno brutalny, erotyczny, jak i słodki charakter całości, pasuje tu znakomicie, a całość po prostu robi duże wrażenie.

"Czarodziejki.net" #12

[jacek]

"Strefa wolna od technologii" - od Michała Lipki dzisiaj z rana taka oto recenzja "Tokyo Ghost" - pozdrawiamy kolegę w podziękowaniu oczywiście :

Cytat:

Rick Remender, jak sam przyznaje, jest z natury pesymistą, któremu nie obce są depresyjne spadki psychicznej formy, co genialnie oddane zostało w "Deadly Class".

Cytat:

Co tu jest rodem z tamtych czasów? Prawdziwe gatunkowe szaleństwo.

Cytat:

Co tu jest rodem z tamtych czasów? Prawdziwe gatunkowe szaleństwo. Pamiętacie, że to właśnie dwie przedostatnie dekady dwudziestego stulecia były czasem zachłyśnięcia się kinem sztuk walki, a co za tym idzie azjatycką kulturą, co w końcu otworzyło drogę do mangowego boomu. To nie miejsce na tego typu rozważania, ale odbija się to w "Tokyo Ghost", gdzie mamy ninja i samurajów. Poza tym mamy tu cyberpunk - gatunek, który wtedy się przecież narodził - co w połączeniu z japońskimi elementami kojarzy się z miejsca z "Roninem" Franka Millera (komiksem uważanym za dzieło współtworzące gatunek), do tego dochodzi szybka akcja, sporo techniki i wreszcie klimat, którego nie powstydziłoby się kino tamtego okresu.

"Tokyo Ghost"

[jacek]

"Jeszcze dalsza przyszłość" - Michał Lipka i recenzja "Dragon Ball AF" #1 - dziękujemy :

Cytat:

Pojawiają się tu najróżniejsze znane nam postacie, obserwujemy jak dalej się zmieniły i postrzały, a także jak do tej wersji kanonu wchodzą tacy, jak Broly. Budzi to wiele sentymentów, czyta się bardzo dobrze, bo świetnie wykorzystuje schematy serii i jej motywy, a jako kontynuacja godnie podejmuje temat.

Cytat:

Rzecz Toyotarou oczywiście nie jest wolna od minusów. Kreska jest tu niedopracowana, choć i tak wygląda jak prace Toriyamy, a i fabuła bywa wtórna czy naciągana, niemniej i tak wciąż ma tek klimat i charakter, za który kocha się "Dragon Balla".

"Dragon Ball AF" #1

[jacek]

Na otwarcie tygodniowej nowej przygody z komiksem dwie nowości od Michała Lipki - świetnie kolego :

1. "Łączony trening bojowy trwa" - "My Hero Academia: Akademia Bohaterów" #23:

Cytat:

"MHA” to rasowy bitewniak, więc autor nacisk położył w szczególności na tę właśnie kwestię. Manga jest więc dynamiczna, wypełniona kolejnymi starciami, a co za tym idzie i fantastycznymi wrogami. Dzięki temu jest widowiskowa, a i potrafi wykrzesać emocje. Ale na tym nie koniec. Skoro to shounen, to musi być też coś z komedii, odrobina erotyki, ładne kobiety, silni faceci... I to właśnie czeka na Was na stronach tej mangi.

Cytat:

Warto też zauważyć, że jest tu też miejsce na wątki romantyczne czy rodzinne. Wszystko zaś ma klimat, bywa poważna, a jednocześnie oferuje solidną dawkę tekstu, gwarantując dłuższą, niż typowe shouneny lekturę.

Cytat:

Dodajcie do tego oczywiście rewelacyjną szatę graficzną. Kohei Horikoshi niby upraszcza nam design postaci, ale detale, które serwuje robią wielkie wrażenie. A wszystko to razem ze scenariuszem daje nam naprawdę znakomity produkt finalny.

"My Hero Academia: Akademia Bohaterów" #23

2. "Dni, które dzielimy" - "Dni, których nie znamy":

Cytat:

"Dni, których nie znamy" to kawał świetnej powieści graficznej, opartej na całkiem zgrabnym motywie, który sprawdza się znakomicie. Czy autorowi w pełni udało się wykorzystać oferowany przez rzecz potencjał? Nie, ale też i nie zawiódł na żadnym polu, dostarczając nam naprawdę intrygującej i wciągającej opowieści, która zarówno może w finale okazać się stricte fantastyczna, przyziemna, jak i czymś na kształt przypowieści.

Cytat:

Ale duża siła albumu tkwi też w jego szacie graficznej. Kreska Le Bouchera jest prosta, czysta i pozbawiona nadmiaru ozdobników. Nie ma tu wielu teł, nie ma dopracowanych krajobrazów, ale właśnie w tej ascetycznej formie, uzupełnionej o stonowany kolor, tkwi urok opowieści.

"Dni, których nie znamy"