Forum Książki

[jagus]

Co sądzicie o twórczości tej pani? Za które tytuły warto się zabrać, a które raczej omijać?
Chciałam co nieco dowiedzieć się o jej twórczości, jednak tekst

Cytat:

Książka napisana lekko i z humorem, który tak bardzo cechuje Chmielewską, że można ją czytać w ramach relaksu. Jak zwykle główni bohaterowie przeżywają niesamowite historie, muszą rozwiązywać zawikłane tajemnice i popadają w rozliczne tarapaty.

pojawiający się przy wielu książkach tej pisarki nic mi nie rozjaśnia. Nie działa też zachęcająco, zwłaszcza to "jak zwykle". Jakie są Wasze opinie?

[Utopiste]

Ja swojego czasu przeczytałam prawie wszystkie książki Chmielewskiej, które się ukazały na rynku, jedynie nie znam najnowszych. Lektura jest rzeczywiście lekka, łatwa i przyjemna. Poza tym nawet mój tata sięgnął po "Lesia" a to już o czymś musi świadczyć, ponieważ nie przepada za czytaniem i ogranicza się tylko do dokumentów. W sumie zacząć możesz od każdej książki, ponieważ napisane są w bardzo podobnym stylu. Była taka jedna, tylko nie pamiętam teraz tytułu, w której narratorem była Skoda (taki samochód żeby nie było wątpliwości). Bardzo przypadła mi do gustu choć trudno ją nazwać kryminałem

[montano]

Ja swego czasu nie mogłem oderwać się od Chmielewskiej. Chłonąłem książkę za książką. Nie powiedziałbym, żeby była to literatura typowo kryminalna. Intryga odgrywa tutaj raczej drugorzędną rolę, na pierwszy plan wysuwa się humorystyczna warstwa jej książek, ale w żadnym razie nie potraktowałbym tego jako wady. Jeśli chodzi o konkretne tytuły, to mi najbardziej podobały się: "Wszyscy jesteśmy podejrzani", "Wszystko czerwone", "Zwyczajne życie", "Harpie" i "Krokodyl z kraju Karoliny".

[Ravena]

"Zwyczajne życie" to moja ulubiona książka Chmielewskiej. Przeczytałam ją jako młode dziecko i mam sentyment

[Bruixa]

Mam sentyment do "Lesia", paru książek o Teresce i Okrętce i wczesnych kryminałków z lat 60-70'. Natomiast najnowsze produkcje pani Chmielewskiej mnie rozczarowały - umiarkowanie śmieszne i przegadane.

[Ishikawa]

próbowałam ja czytac, mam 1 ksiazke domu nawet. Ale nie moj styl, nawet do połowy nie doszłam

[karinka]

a ja kocham Chmielewska ponad wszytsko
wiadomo, sa ksiazki bardziej udane i mniej udane
ale genralnie czytam ja od lat po kilanascie razy kazda ksiazke i traktuje ja jako dobra znajoma, a moze nawet rodzien, a znia jej przyjaciol, Alicje, mamusie, ciotke Jadzie i Terese, tatusia... no cudo!

ostanio kupila najnowsza czesc autobiogralii i sie splakalm jak przeczytalam ze umarla Alicja

z jej ksiazek najbardziej lubie " Boczne drogi" "Studnie przodków" "Wszystko czerwone" "Szajka bez konca" "Wszyscy jestesmy podejrzani"... e za dlugo by wymieniac

najmniej lubie te o Teresce i Okretce

bardzo czesto posluguje sie cytatami z Chmielewskiej
kocham te kobiete

[Utopiste]

Tak teraz piszecie o Chmielewskiej i właśnie sobie uświadomiłam, że już tak dawno nie czytałam żadnej z jej książek, że zaczyna mi brakować tego poczucia humoru...

[montano]

[karinka]

[montano]

[karinka]

ja "Lesia" lubie fragmentami, jak uciekaja z garbami przed pociagiem
albo "mocz tenora"

ale nie uwazam tego za szczyt mozliwosci Chmielewskiej
zdecydowanie wole te powiesci 'rodzinno-przyjacielskie'

[Córka Lavransa]

A mnie się wydaje, że Chmielewska od dłuższego czasu pisze jak nie przymierzając Dumas ojciec - za pomocą armii wyszkolonych sekretarek. One coś tam klepią mniej lub więcej w jej stylu, a ona tylko stempelek przybija. Szkoda, bo psuje sobie świetną swego czasu markę. Dla mnie "Boczne drogi" "Lesio" "Wszyscy jesteśmy podejrzani" czy "Wszystko czerwone" z kultowym duńskim policjantem to arcydziełka. Jak byłam młodsza, czytałam "Skarby" czy "Większy kawałek świata". Teraz na produkcje sygnowane nazwiskiem Chmielewskiej nawet nie spojrzę. Szkoda.

[Panna Jeż]

Lesio to mój idol Gdy czytałam po raz pierwszy zanosiłam się śmiechem! Teraz też mnie bawi, ale żałuję że nie mogę zresetować go sobie z pamięci i jeszcze raz przeczytać "po raz pierwszy"

Moje ulubione fragmenty: gdy Lesio się rzucił z uwielbieniem na kierownika czy tam naczelnego inżyniera, bo się okazało, że go nie zamordował; ucieczka z garbem przed pociągiem (wymiata); scena gdy kierownik zajrzał do pokoju architektów, a Ci odprawiali czary nad kuponem toto lotka Awantura z wazą w wykonaniu żony Lesia też niezła

[Córka Lavransa]

A roztopione lody w teczce? A ucieczka przed bykiem? A portret pięknej Barbary? A słoń? Co strona, to perełka.
Pamiętam, jak po dłuższym czasie rzuciłam się na jedną z nowszych książek Chmielewskiej. I jak się rzuciłam, tak ją rzuciłam.