Forum Książki

[Radament]

Cytat:

A ja właśnie odkryłam "Serca Atlantydów".

Też mi się strasznie podobało, nie jako całość, ale ta jedna część ze studentami ^^

[Emoonia]

Zdecydowanie wolę nowe powieści Kinga niż te sprzed 20-30 lat. Moim zdaniem najlepsze jest "Dallas '63", ale "Joyland" i "Ręka mistrza" również są świetne. Ze starszych książek podoba mi się "Lśnienie" i uważam je za dużo lepsze od filmu - zresztą, książka i film to dwie zupełnie inne historie i nie dziwię się, że King się wkurzył na Kubricka.

Spoiler:

Oryginalne "Lśnienie" to klasyczny horror, w którym to hotel jest żywą istotą, która chce zawładnąć utalentowanym dzieckiem, natomiast film to historia o facecie, którego tak wnerwia własna rodzina, że w końcu postanawia ją porąbać siekierą. Do tego zmian jest po prostu zbyt dużo, żeby uznać to za przypadek, reżyser zmienił wszystko, począwszy od narzędzia zbrodni (młotek -> siekiera), aż po nawet taki drobiazg jak numer pokoju w hotelu.

Dla mnie książka wygrywa z filmem we wszystkich aspektach, a Jack Nicholson, choć nie można mu odmówić zdolności kreowania przerażających postaci, zagrał po prostu pajaca. Nie miałam czasu bać się podczas oglądania, bo jego miny doprowadzały mnie do histerycznego śmiechu

Wczoraj skończyłam czytać jedno z ważniejszych dzieł Kinga, czyli "To". Bardzo długo szukałam tej książki i wiele się po niej spodziewałam. Nie da się zaprzeczyć, że książka wciąga, kartki same się przewracają, a historia (szczególnie dzieciaków) ma swój magnetyzm, ale nie będzie to moja ulubiona powieść tego autora. Szczególnie wyjaśnienie, czym jest To, do mnie nie przemawia i po prostu rozczarowuje. Poza tym zdarzały się momenty, które trochę przynudzały, jak na przykład opowieści z przeszłości o tym, jak to ojciec Mike'a w wojsku dziury kopał albo o mordobiciach w knajpach - dla mnie nużące. Na pewno zapamiętam tę książkę, ale prędzej znowu wrócę do "Dallas" niż do niej.

Aha, byłabym niewdzięczna, gdybym nie doceniła "Tego" za jej walory na rzecz zdrowej sylwetki. Aktualnie się odchudzam i wiele posiłków udało mi się zaoszczędzić dzięki przypominaniu sobie niektórych scen

[Radament]

[Emoonia]

"Pod kopułą" - dobra, rzetelna opowieść. Może nie aż tak dobra jak "Dallas '63", ale za to z przesłaniem. Wbrew rozmiarom czyta się ją bardzo szybko, może też dzięki temu, że akcja jest zawężona do zaledwie kilku dni. Bardzo się cieszę, że King przerzucił się z potworów na ludzi (choć jak zawsze musi się pojawić element nadprzyrodzony) - z "Pod kopułą" wyraźnie przebija myśl, że największymi potworami są właśnie ludzie. Jak dla mnie mocna ósemka.

A czy ktoś czytał może już "Pana Mercedesa"? Dziś mi jakoś przypadkowo wpadł w ręce w księgarni, no i już w nich pozostał; ciekawa jestem, jak Król Stefan poradził sobie w kryminalnym debiucie

[Uczeń Czarnoksiężnika]

[Emoonia]

Dziękuję bardzo za opinię Brzmi nieźle. Kryminały to mój konik, a King to jeden z ulubionych autorów, więc bardzo mnie ciekawi, co wyszło z takiego połączenia.

[Kamil]

Nie zapomne tej atmosfery z Cmentaża dla zwieżaków (czy jak ten tytuł:)). "To" - fabuły już nie pamiętam, ale mam w głowie obrazy i niektóre wydarzenia które zrobiły większe wrażenie (głównie jakieś mniejsze sceny jak akcja z ptakiem i kominem - nie mam pojęcia z którym z chłopców to było i o co chodziło, ale po prostu to widze
Każda książka Kinga zostaje mi w głowie w jakiś sposób, najczęściej to są obrazy i odczucia.

"Pod kopułą" troche mnie zmęczyło (można było krócej), ale podobało mi sie, jednak nigdy do tej książki nie wróce (a np. do "To" lub "Dallas" może kiedyś).

[mimoza]

Po To mam dosyć pana Kinga. A przynajmniej na pewien okres. Jego styl, do tej pory fascynujący dla książkowej części moich myśli, teraz jest dla mnie obciążeniem. Po prostu znużył mnie ten styl, chociaż przyznać muszę, że kompozycja jest co najmniej interesująca i to w pozytywnym znaczeniu tego słowa.

Najbardziej lubię Sklepik z marzeniami.

W nowościach Kinga zbytnio się nie orientuję, być może przez traumę wywołaną lekturą To? Z prostego względu - przez tę powieść odechciało mi się na jakiś czas szperać w tych nowościach. Ale chyba niedługo znów powrócę do lektur jego tworów, i hope so.

[Pajączek]

Dla mnie Stephen King jest mistrzem literatury horroru, grozy. To pisarz, którego książki powodują u mnie ciarki za każdym razem, jak sięgam po jego jakąś książkę. Mam niezłą kolekcję jego twórczości na swojej półce, którą podziwiają moi znajomi oraz rodzina. Stephen King jest dla mnie mistrzem nie tylko literatury grozy, ale również psychologicznym. Wgłębia się w psychologię człowieka, pokazuje, co tak naprawdę kryje się w ludzkim umyśle i co niektóre doświadczenia mogą zrobić z człowiekiem. Nagłe zwroty akcji, nie wyjaśnione sprawy i rewelacyjnie niedokończone zakończenia.
Jedną z pierwszych książek Kinga, które przeczytałam, to 'Chudszy'. Zakończenie rozwaliło mnie psychicznie i kompletnie zaskoczyło
Polecam każdemu, komu brakuje tego dreszczyku grozy i adrenaliny, którą pan King zapewnia. Jedne z moich ulubionych to 'Cmętarz Zwieżąt' (ze specjalnymi błędami) 'Lśnienie' 'Chudszy' 'Joyland' 'Podpalaczka' 'Łowca snów' oraz niepowtarzalne 'Dallas 63''

[Bruixa]

[Tifa Lockhart]

Kilka dni temu skończyłam słuchać "Lśnienia". Oglądałam w liceum film razem z Tiną i byłam nim zachwycona. Książka również bardzo mnie wciągnęła, ale na pewno nie nazwałabym jej "horrorem wszech czasów" co można przeczytać chociażby na Lubimy Czytac. Nie odczuwałam już dreszczyku emocji, może to z winy tego, że znałam już fabułę? Jestem jednak dosyć lękliwą osobą i nie powinno to być przyczyną.
Mimo wszystko zaciekawiła mnie fabuła. Hotel Panorama, zamieszkujące go istoty. Zdolności Danny'ego, który był małym chłopcem, a jednak widział więcej.

[Córka Lavransa]

[Tifa Lockhart]

Ja jestem pod wrażeniem ilością książek napisanych przez Kinga. Chociaż niekoniecznie wszystkie są ciekawe, o czym się sama przekonałam.
A "Chudszego" muszę przeczytać w takim razie, skoro zachwalacie.

[Kamil]

[Emoonia]

"Znalezione nie kradzione", czyli druga część zapowiedzianej trylogii z Billem Hodgesem - Król Stefan w wadze lekkiej, bez lepkich macek i piekielnych czeluści, za to z wątkiem kryminalnym. Znowu udowadnia, że najlepiej wychodzą mu kreacje młodych postaci - Peter jest dużo fajniejszy niż Bill, którego jest tu znacznie mniej niż w "Panu Mercedesie". Trochę nie mogę oprzeć się wrażeniu, że jak na Kinga jest to dość przegadane - tony tekstu dobrze się sprawdzają w wielowątkowych historiach jak np. w "Pod kopułą", natomiast tutaj spokojnie można byłoby trochę pociąć, ale w sumie nie ma to znaczenia, bo książka czyta się szybko i łatwo. Ja spędziłam z nią urlop na śródziemnomorskiej plaży i całkiem nieźle sprawdziła się jako przycisk do leżaka A końcówka wnosi nieco oczekiwania na trzeci tom. Mam nadzieję, że King będzie nadal wyrzucał z siebie książki z prędkością armaty, choć doprawdy nie mam pojęcia, jak on to robi