Forum Książki

[Córka Lavransa]

Charlotte Bronte

"Jane Eyre" - najbardziej chyba znana powieść tej autorki, powinna wywołać lawinę postów.

A co z ostatnio wydaną w Polsce "Shirley"? Kto czytał, kto czyta, kto zamierza? I jak wam się podoba...? Lub nie?

Zapraszam.

[Panna Jeż]

Po "Jane Eyre" sięgnęłam na fali powieści Austen. Siostra powiedziała mi, że ma podobny klimat - może nie do końca, ale połknęłam haczyk i ubolewałam, że to jedyna powieść dostępna w naszym języku. Dwa lata temu przeczytałam "Villette", a za "Shirley" (no ba!) zabieram się niedługo

[Córka Lavransa]

Ja przez "Jane Eyre" przechodziłam kilka razy bez skutku.
Pierwszy raz, bo czytałam "Idę sierpniową" M. Musierowicz i koniecznie chciałam się dowiedzieć, co to za książka. Potem jeszcze ze dwa-trzy podejścia, i za każdym razem kończyło się na nudnych latach szkolnych.
Oj, moja droga do pana Rochestera usiana była cierniami...
Wreszcie udało mi się przeczytać całość. Byłam tak zaskoczona i dumna z siebie, że prawie nie dotarło do mnie, o co chodzi w książce... Dopiero za drugim pełnym razem doceniłam w pełni kunszt Charlotte. Całkiem niedawno podjęłam próbę przeczytania oryginału, ale idzie mi dość powoli.
A co do "Shirley"... no cóż, dam jej jeszcze jedną szansę, skoro już założyłam temat, wypadałoby się wypowiedzieć po przeczytaniu powieści, a nie po porzuceniu jej w połowie...

[Żabka]

Zachęcona przez was chyba jednak wrócę do przeczytania jej. Sięgnęłam po nią jak byłamzbyt młoda... Niedojrzałam do niej i po połowie zniechęciłam się... Ale może wróce do tej książki... ;-)

[Viwoo]

Nie miałam jeszcze okazji przeczytać "Jane Eyre", ale od nie dawna mam ją już w zasięgu, tylko musi poczekać w kolejce. I pewnie 'trochę' poczeka.

[Panna Jeż]

Często słyszę, że trudno przebrnąć przez ten początek - dzieciństwo, czasy szkolne. U mnie jest odwrotnie. Czytałam ja bodajże w 8 klasie. Początek i czasy szkolne śledziłam ze łzami w oczach niemal. Trochę się solidaryzowałam z Jane, bo jako dziecko (aż do końca liceum w sumie) byłam raczej samotnikiem, zawsze na uboczu, zawsze nieśmiała, co ludzie odbierali jako dumę, wyniosłość. Kibicowałam więc biednej Jane, cieszyłam się z jej małych sukcesów, a historia z Heleną Burns wzrusza mnie za każdym czytaniem (teraz jeszcze dowiedziałam się, że ta postać była wzorowana na Marii Bronte, starszej siostrze Charlotte i jej przeżyciach w podobnym zakładzie naukowym). Natomiast nudził mnie ten etap u St.Johna Riversa - nie mogłam się doczekać, kiedy w końcu stamtąd wyjedzie i wróci do Thornfield

A ja nie pamiętałam, że "J.E." pojawiła się w "Idzie sierpniowej" O co tam chodziło?

[Córka Lavransa]

[Panna Jeż]

Męża, któremu podoba się takie życie, mogłabym mieć, czemu nie

Czytam teraz "Na plebanii w Haworth" i niezmiernie mnie ciekawi odkrywanie powiązań między fabułą powieści, a osobistymi przeżyciami pisarek, ich rodziny, osób znanych z lokalnych opowieści. Życie najczęściej bywa inspiracją, ale nie sądziłam, że aż tak wiele autentycznych wydarzeń czy postaci przemyciły do swoich książek.

[Ravena]

[Córka Lavransa]

[Aura]

Lubię Jane Eyre za jej siłę charakteru. Z pozoru drobna, mała, w ogóle przecętna osóbka, ale pełna determinacji i siły woli. Twarda dziewczyna
I podoba mi się też to, że nie jest zbyt ładna, ale mimo to rozkochuje w sobie atrakcyjnego pana Rochestera, który szaleje na jej punkcie. To daje nadzieję takiej zakompleksionej osóbce jak ja (która wciąż czeka na swojego Rochestera ).
Co prawda, nie przepadam za romansami, ale w wykonaniu takich mistrzyń gatunku jak właśnie Charlotte Bronte, to zupełnie co innego ;-) Przyznam, że chyba z 10 razy czytałam sceny z Jane i Rochesterem, ich wyznania autentycznie wywoływały u mnie ciarki.

"Villette" wywarła na mnie mniejsze wrażenie, ale też uważam ją za bardzo dobrą powieść, pełną pasji. W niej Autorka zawarła chyba sporo własnych, autentycznych przeżyć, związanych z pobytem na pensji w Belgii.

[Córka Lavransa]

Mnie też podobało się, że z Jane taki mały twardziel. Ma charakterek ta osóbka...
Podoba mi się też, że w cukierkowatym z pozoru zakończeniu typu "żyli długo i szczęśliwie" jest jednak ta łyżka dziegciu.

"Na plebanii w Haworth" mam już zamówione. To druga książka, na którą czekam i doczekać się nie mogę...

[Panna Jeż]

[Córka Lavransa]

[Panna Jeż]

Obiecaaaałaś <patrzy z wyrzutem>

Na lekturę w języku angielskim chyba się nie zdobędę... Próbowałam już z "Dumą i uprzedzeniem" Szybko straciłam zapał :/ A może ktoś pójdzie za ciosem i wyda po "Shirley" również "Profesora"?