Forum Książki

[Uczeń Czarnoksiężnika]

[Caroline*]

[aviritia]

Mam jakieś wydanie, które kiedyś służyło za dodatek do takich niebieskich encyklopedii w częściach. I ma naprawdę 330 stron. Możliwe, że to jakies wydanie skrócone, bo ten chaos trochę rzucał się w oczy. No nic, pozostało mi tylko wypożyczenie z biblioteki innego wydania i przekonanie się, co tak właściwie mnie ominęło

Edit: Albo faktycznie to tylko pierwsza część, bo przeczytałam jedynie o wydarzeniach z Milady.

[Caroline*]

[aviritia]

Spoiler:

D'Artagnan został oficerem, trzech pozostałych muszkieterów przestało służyć, Milady została osądzona.

Troszkę źle się wyraziłam, zrozumiałam akcję jako tako, ale na moje oko za mało było poświęcone Kardynałowi i przyczynom, dlaczego tak właściwie spiskuje za plecami Króla.

[Caroline*]

[Tifa Lockhart]

Dziewczyny, istnieje taka opcja jak spojler.

Spoiler:

Warto jej używać, by ci co nie przeczytali książki nie znali jej zakończenia.

[Caroline*]

[aviritia]

[Caroline*]

[Deina Eldathiel]

Ciekawe, skąd się w ogóle wzięła i po co wersja skrócona? Moja liczy sobie 636 stron i druk raczej drobny.
A przy okazji Królowej Margot, upolowałam swoją w antykwariacie i cieszę się z tego wydania niesamowicie, a to z uwagi na niepowtarzalne ilustracje nieodżałowanego Janusza Grabiańskiego, który w dużym stopniu pokolorował moje dzieciństwo. Jego kreskę rozpoznam wszędzie:)

[Uczeń Czarnoksiężnika]

Niestety istnieją wersje skrócone, i to takie ładnie wyglądające, ze złoconymi okładkami. Wydaje mi się, że ta seria była kiedyś wypuszczana w kioskach w jakiejś serii. Ostatnio widziałem w jednym z supermarketów.
Ładne wydania, mam parę z tej serii, ale tylko literatury polskiej, te można śmiało kupować, tekst jest dokładny. Natomiast z prozy zagranicznej nie ma sensu kupować, jeśli nie chodzi wam o wydanie skrócone. Trzej muszkieterowie to nie wyjątek. Kiedyś kupiłem dla siostry w prezencie gwiazdkowym bodaj ze trzy tytuły, ale dopiero potem zorientowałem się, że tekst jest niemiłosiernie skrócony. O czym oczywiście w książce nie ma żadnej adnotacji.

To są o takie wydania:



Przynajmniej ja się w takich spotkałem ze skracanymi tekstami.

[Deina Eldathiel]

To Media Amer? Mam z tego Panią Bovary i Szkołę Uczuć, wydaje mi się, że bez skrótów, ale pewna nie jestem.

[aviritia]

[Caroline*]

Hmm...
W najbliższych tygodniach nie będę miała za wiele czasu dla Forum
Dziś kontynuuję podsumowanie wypaczenia historii, jakiego dopuścił się Dumas. Przyda się, gdy wreszcie zabiorę się za pisanie prezentacji maturalnej

Najbardziej rażące moim zdaniem, lecz bez większego znaczenia historycznego jest wybielenie w powieści La Mole'a i Annibala. W rzeczywistości, jak czytamy w "Henryku Walezym" Stanisława Grzybowskiego:

Cytat:

D'Alencon i Burbon próbowali ucieczki raz jeszcze. Znów plan ich został odkryty. [...] Spadły tylko głowy dwóch faworytów Franciszka, złych zresztą i mało wartych doradców. Jeden z nich, Bonifacy de La Mole, był kochankiem Małgorzaty nawarskiej, drugi, hrabia piemoncki Hannibal Coconato, kochanek z kolei księżnej de Nevers, znany z okrucieństwa, wykupywał podobno w dzień św. Bartłomieja ściganych hugenotów z rąk tłumu, by zarżnąć ich osobiście. Coconato był z Henrykiem w Polsce i zdemaskowany zaraz na wstępie jako szpieg hiszpański wysłany został z powrotem do Francji.

Cytat:

Po śmierci Bonifacego de La Mole Małgorzata była niepocieszona. Wraz z księżną de Nevers udały się ponoć nocą na cmentarz, by wykopać odcięte głowy kochanków, zabalsamować je i przechowywać jak najdroższe relikwie (...).

Porównując te informacje widzę, że nawet prości szlachcice z powieści mają swoje pierwowzory historyczne. Zgadzają się nazwiska, fakt, że byli kochankami w/w kobiet i byli w służbie Franciszka d'Alencon, a także ich uczestnictwo w spisku mającym na celu ucieczkę Henryka Nawarskiego (z tym że w powieści Franciszek wycofał się - mało tego, zdradził Henryka). Nie wiadomo, czy Margot i Henrietta rzeczywiście przechowywały głowy straconych kochanków, ale plotka ta mogła zainspirować Dumasa.

Jednak w powieści więcej jest rozbieżności, niż podobieństw. Wprawdzie Annibal jako "gorliwy katolik" chętnie uczestniczył w rzezi hugenotów, czerpiąc nawet z tego przyjemność, jednak nie zauważyłam, żeby był szczególnie okrutny. Ponadto jego pierwowzór był zaangażowany politycznie, natomiast postać Dumasa nie mieszała się do polityki do momentu, gdy postanowiła pomóc przyjacielowi. Jednak Coconnas z powieści nie był specjalnie traktowany przez Franciszka, a już na pewno nie był jego doradcą. Poza tym nie napisałabym o nim "zły i niewiele warty". Szczególnie przyjaciel był z niego doskonały - wierny, gotowy do poświęceń, myślę, że nie przesadzę mówiąc, że kochający przyjaciela, porównujący przyjaźń do gwiazdy, a miłość do świecy.
Tak więc jego zdaniem miłość może się wypalić lub zostać zgaszona, ale przyjaźń będzie trwać.
Wierzę, że istnieje miłość niczym gwiazda. Czy to znaczy, że nie zgadzam się z tą życiową mądrością Annibala? Absolutnie nie, ponieważ moim zdaniem miłość, którą można porównać do gwiazdy, to miłość oparta właśnie na przyjaźni. Miłość, którą można porównać do świecy, to uczucie oparte na pożądaniu. Wypala się, gdy osoba "kochana" przestaje być atrakcyjna fizycznie. Moim zdaniem takie uczucie właśnie łączyło Coconnasa z Henriettą - nie była to więc prawdziwa miłość. Świadczy zresztą o tym fakt, że nie zważając na łzy kochanki postanowił umrzeć wraz z przyjacielem. Przyjaźń okazała się więc silniejsza, niż miłość, tak jak trwalsze od świec są gwiazdy.

Dumasowski La Mole to moim zdaniem człowiek bez najmniejszej skazy, ideał człowieka i mężczyzny. Zdecydowanie nie można o nim powiedzieć: "zły i niewiele warty". IMO łączyła go z Margot miłość, którą można porównać do gwiazdy - aż do śmierci.


Na dziś dość, mam jeszcze sporo pracy. Matura zbliża się wielkimi krokami...

Ale to dopiero początek mojego zestawienia historii dumasowskiej z prawdą historyczną