Forum Książki

[Tifa Lockhart]

Wczoraj w nocy skończyłam ''Mistyfikację''. Coben na wstępie napisał, że jeśli to jest pierwsza książka jego autorstwa, którą czytamy, to należy ją odłożyć. Niestety nie zrobiłam tego, a powinnam. Cała fabuła była po prostu śmieszna. Intryga bardzo naciągana, a najgorsi bohaterowie. Laura- prześliczna, młoda, inteligenta, rekin biznesu. Żadnych wad. David- wyjątkowo przystojny, o wielkim sercu, najlepszy grać świata w piłkę koszykową. I oczywiście brak jakichkolwiek przykrych cech charakteru. Na 100 stronie byłam już całkowicie pewna jak to się skończy, kto jest zabójcą. Ale mimo to, czytało mi przyjemnie. Ale myślę, że warto to wybaczyć, ponieważ była to pierwsza książka przez niego napisana. Nie nudziłam się, często się śmiałam. Z pewnością sięgnę po inne książki Cobena. Współlokatorka jest jego fanką, posiada całą półkę.

[melancholia]

Uwielbiam Cobena. Co prawda, w niektórych powieściach aż za bardzo puścił wodze fantazji z fabułą, ale jego książki niezwykle lekko się czyta. Poza tym lubię jego poczucie humoru i.. przyjaciela Myriona Bolitara.

[Emoonia]

Ja sobie właśnie przeczytałam na próbę "W głębi lasu" i w sumie zastanawiam się nad tak ogromną popularnością tego autora. Książka fajna, zgrabnie skonstruowana i zaskakująca, ale jak dla mnie jedna z wielu. Raczej nie poświęcę jej za rok żadnej myśli, pewnie zapomnę, kto, kogo i dlaczego. Jeśli chodzi o thrillery, to jednak Somoza jest dla mnie dużo bardziej ciekawy i nieprzewidywalny. Ale może jeszcze kiedyś jakiegoś Cobena do koszyka wrzucę

[Tifa Lockhart]

Czytałam to w czerwcu, więc nawet jeszcze wyjątkowo dużo pamiętam. Czytało mi się naprawdę szybko (sama byłam zdziwiona tempem). Kilka godzin, trochę ciekawych scen i było po wszystkim. Jak dla mnie całkiem przyjemna, choć nie piałam z zachwytu. Zaczęłam też czytać inną jego książkę, ale wracałam do domu na wakacje i już nie miałam miejsca by zabrać książki z Torunia. I już wiem czego nie lubię u tego autora. Kiedy od razu widać, że jakiś dalszy bohater ma związek z zaginięciem/ morderstwem. Od pierwszych stron można się tego domyślić, ale głównej postaci zajmuje to całą książkę.

[diko]

ja czytałem Tylko jedno spojrzenie - całkiem niezła książka z wartką akcją i ciekawymi zwrotami, teraz zanoszę się do kolejnej jego autorstwa a mianowicie do Mistyfikacji

[GlaSS]

Mnie książki Cobena bardzo się podobają. Zwłaszcza te z serii z Myronem. Są rewelacyjne. Niby w połowie książki domyślasz się kto zabił, porwał itp a na koniec okazuje się zupełnie co innego i całą twoją teorię wywraca do góry nogami:)

[value]

Pamiętam jak czytałam pierwszy raz jego książkę "Nie mów nikomu". Już się domyślałam, już wiedziałam, a tu finał był zupełnie inny niż przewidywałam

[Monikucha]

[ciapek111]

Może też niezbyt dokładnie pamiętam fabuły każdej z książek osobno, ale tak zazwyczaj jest z kryminałami - to książki, które mają dostarczyć nam rozrywki a nie głębokich, emocjonalnych wrażeń. I nie czarujmy się, kryminały czy powiście detektywistyczne zawsze są schematyczne, wynika to z cech samego gatunku. A kryminały Cobena są o tyle wyróżniające się, że Coben pisze bardzo lekkim stylem, akcja jest wartka i ja osobiście te książki pochłaniam. I pamiętam przygody Myrona Bolitera, ponieważ tego jest cała seria, ale każdej pojedynczej po samym tytule nie skojarzę - ale nie znaczy to, że książki są gorsze, po prostu z kryminałami już tak jest.

[Irmina]

Bardzo lubię tego pisarza, jest u mnie na drugim miejscu na liście ulubionych pisarzy kryminałów

Jako pierwszą jego książkę przeczytałam W głębi lasu. Podobała mi się, ale była dość przewidywalna. Najlepsze było zakończenie - ostatnim zdaniem tak rozbudził moją ciekawość, że chętnie przeczytałabym sequel

Później przyszedł czas na Nie mów nikomu. Po tej książce oficjalnie stwierdziłam, że Harlan Coben jest mistrzem. Książka przeszła moje najśmielsze oczekiwania! Świetnie skonstruowane zagadki, zwroty akcji do ostatniej strony, no i Shauna, będąca najlepiej wykreowaną postacią, są niewątpliwymi atutami!

Ostatnio czytałam Bez śladu. Jak dla mnie - arcydzieło!
Moja pierwsza część z cyklu o Myronie, którego polubiłam od jego pierwszych słów. Wspaniali bohaterowie (przede wszystkim Myron, Win, Jessica, Esmeralda, Emily), świetne intrygi, zaskakujące zwroty akcji, no i genialne zakończenie. Wszystko, co kocham u Cobena. Zdecydowanie ląduje u mnie na pierwszym miejscu na liście jego ulubionych książek.

Obecnie czeka na mnie Bez skrupułów, poza tym mam zamiar przeczytać wszystkie z cyklu o Myronie!

[castagna]

moja przygoda z kryminałami zaczęła się właśnie od Jedynej szansy Cobena, mam do niego ogromny sentyment, przeczytałam kilka jego książek, ale potem mi się znudziło... wszystkie niestety mają podobny schemat, ale mimo wszystko dobrze go wspominam i na początki z kryminałem jak najbardziej polecam

przeczytałam:
Jedyna szansa
Klinika śmierci
Krótka piłka (Myron Bolitar #2)
Mistyfikacja (jak dla mnie najsłabsza)
Niewinny
Obiecaj mi (Myron Bolitar #8)
Tylko jedno spojrzenie
W głębi lasu (świetna!)

[Justyna 1987]

Przeczytałam:
Klinika śmieci
W głębi lasu
Nie mów nikomu
Zaginiona
Jak dla mnie Coben rządzi

[Żabka]

Nie rozpisywałam się w tym temacie, bo chyba jakoś mi umknął,a może po prostu wtedy jeszcze niczego nie przeczytałam tego autora....
W każdym razie dla mnie książki Cobena są trochę rozrywką na chwilę czegoś lekkiego i nie zobowiązującego. Jego książki są liniowe i dosyć często przewidywalne. Jednak sama postać Myrona jest w sposób ciekawy skonstruowana, a same historie, które dotyczą świata sportu są dosyć ciekawe. Pewnie dlatego cieszy się taką popularnością i nadal pisze kolejne części.


DYGRESJA
Mam miłe wspomnienia z jego powieściami, bo uratowały mi życie w cudzysłowiu. Musiałam zarchiwizować całą piwnicę badań i ich wyników. Audiobooki tego autora były dla mnie wybawieniem, bo miałam na to tylko kilka dni i spędziłam tam wiele godzin. A wiecie jak piwnice wyglądają.

[Deina Eldathiel]

Trzeba mu przyznać, że konstruować postacie potrafi. Są zazwyczaj ciekawe, a przede wszystkim wielowymiarowe, co w kryminałach nie jest wcale częste. Nie zliczę, ile razy natykałam się na bohaterów płaskich jak naleśnik i nudnych jak flauta na Śniardwach.

[Ravena]

Przepraszam, ja nie w temacie. Ale co to flauta? Bo Śniardwy kojarzę